ਕੋਰੀਆਈ ਭੋਜਨ
ਕੋਰੀਅਨ ਪਕਵਾਨ ਅੱਜ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪਕਵਾਨ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਦੀਆਂ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦੁਆਰਾ ਵਿਕਸਤ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਦੱਖਣੀ ਮੰਚੂਰੀਆ ਅਤੇ ਕੋਰੀਆਈ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਅਤੇ ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਤੋਂ ਉਤਪੰਨ ਹੋਇਆ, ਕੋਰੀਅਨ ਪਕਵਾਨ ਕੁਦਰਤੀ ਵਾਤਾਵਰਣ ਅਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਰੁਝਾਨਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਪਰਸਪਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੁਆਰਾ ਵਿਕਸਤ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਕੋਰੀਅਨ ਪਕਵਾਨ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਚੌਲ, ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਅਤੇ ਮੀਟ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ। ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਕੋਰੀਆਈ ਭੋਜਨ ਸਾਈਡ ਡਿਸ਼ਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਲਈ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਭਾਫ਼ ਨਾਲ ਪਕਾਏ ਛੋਟੇ-ਅਨਾਜ ਚੌਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਕਿਮਚੀ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਪਰੋਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਈ ਵਾਰ ਹਰ ਖਾਣੇ ਵਿੱਚ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਤੀਆਂ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸਮੱਗਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤਿਲ ਦਾ ਤੇਲ, ਡੋਏਨਜੰਗ, ਸੋਇਆ ਸਾਸ, ਨਮਕ, ਲਸਣ, ਅਦਰਕ, ਮਿਰਚ ਦੇ ਫਲੇਕਸ ਅਤੇ ਗੋਚੁਜੰਗ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਸਮੱਗਰੀ ਅਤੇ ਪਕਵਾਨ ਸੂਬੇ ਅਨੁਸਾਰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਖੇਤਰੀ ਪਕਵਾਨ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਬਣ ਗਏ ਹਨ, ਅਤੇ ਪਕਵਾਨ ਜੋ ਕਦੇ ਖੇਤਰੀ ਸਨ, ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਏ ਹਨ। ਕੋਰੀਆਈ ਸ਼ਾਹੀ ਦਰਬਾਰ ਦੇ ਪਕਵਾਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਸਾਰੀਆਂ ਵਿਲੱਖਣ ਖੇਤਰੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਭੋਜਨ ਕੋਰੀਆਈ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੁਆਰਾ ਨਿਯੰਤ੍ਰਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।